ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ : ପ୍ରାଚୀନ ଭାରତୀୟ ବୈଦିକ ଦାର୍ଶନିକ ବାତ୍ସାୟାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ରଚିତ କାମସୂତ୍ର ଯୌନ ସମ୍ପର୍କ ଏବଂ ଏହି ଉପରେ ସର୍ବ ପୁରାତନ ବଞ୍ଚିଥିବା ପାଠ ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ। ଏହା ମାନବ ଯୌନ ଆଚରଣ ଉପରେ ପୁସ୍ତକ ଭାବରେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ । କିନ୍ତୁ ଲୋକପ୍ରିୟ ବିଶ୍ୱାସର ବିପରୀତ, କାମ ସୂତ୍ର ଜୀବନ କଳାର ଏକ ବିସ୍ତୃତ ମାର୍ଗଦର୍ଶକ, ଯେଉଁଥିରେ ସମ୍ପର୍କ, ଘର, ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀବନ ଏବଂ ଶାରୀରିକ ଅନ୍ତରଙ୍ଗତା ବାହାରେ ବିଭିନ୍ନ ବିଷୟ ପରିଚାଳନା ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ। ଏହାର ୧୨୫୦ ପଦ ଅଛି ୩୬ ଟି ଅଧ୍ୟାୟରେ ବିଭକ୍ତ । ଏବଂ ଏଗୁଡିକ ଆହୁରି ସାତଟି ବିଭାଗରେ ବିଭକ୍ତ ।
କୌତୁହଳର ବିଷୟ, କାମ ସୂତ୍ର କେବଳଯୌନ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପ୍ରଶ୍ନ କିମ୍ବା ଗାଇଡ୍ ପାଇଁ ଏକ ମାନୁଆଲ୍ ନୁହେଁ, ବରଂ ଏହା ଦମ୍ପତି ତଥା ଆଶାକର୍ମୀ ଜୀବନ ସାଥୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ, ଯେଉଁମାନେ ଦମ୍ପତି ତଥା ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ଭାବରେ ସୁଖମୟ ଜୀବନଯାପନ କରିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି । ଏବଂ ଏହା ମଧ୍ୟ ବିଷୟଗୁଡ଼ିକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରେ ଯେଉଁଥିରେ ପ୍ରେମ ଏବଂ ଜୀବନର ଦାର୍ଶନିକ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ଥାଏ । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା, ପାଠ୍ୟର ପ୍ରାୟ ୨୦ ପ୍ରତିଶତ ଯୌନ ଏବଂ ଯୌନସ୍ଥିତି ବିଷୟରେ ବାର୍ତ୍ତା ବହନ କରିଥାଏ ।
ଏହି ଲେଖାଟି ହିନ୍ଦୁ ପରମ୍ପରାର ଚାରୋଟି ମୋୖଳିକ ବିନ୍ଦୁ ଉପରେ ଆଧାରିତ । ସେଗୁଡ଼ିକ ହେଉଛି ଧର୍ମ, ଆସ୍ଥା , କାମ ଏବଂ ମୋକ୍ଷ । ଧର୍ମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ, ଅଧିକାର, ଗୁଣ,ନୈତିକତା, ଆଇନ ଇତ୍ୟାଦିକୁ ବୁଝାଏ । ଯାହା ଆଦର୍ଶ ଜୀବନ ଧାରଣକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରେ। ଆସ୍ଥା ଜୀବିକା ନିର୍ବାହର ମାଧ୍ୟମକୁ କିମ୍ବା ଏକ ବିଷୟବସ୍ତୁ ବସ୍ତୁବାଦୀ ଜୀବନଯାପନ କରିବା ପାଇଁ ଧନ ରୋଜଗାର କରିବାର ଉପାୟକୁ ବୁଝାଏ । କାମା ଭାବନା, ଇଚ୍ଛା, ଆକାଂକ୍ଷା, ଆବେଗ ଏବଂ ଯୌନତାକୁ ବୁଝାଏ ,ଯେତେବେଳେ ମୋକ୍ଷ ମୁକ୍ତି, ଆତ୍ମ-ହୃଦୟଙ୍ଗମ ଏବଂ ଜ୍ଞାନକୁ ବୁଝାଏ ।
ଜୀବନକୁ ସର୍ବୋତ୍ତମ ଉପାୟରେ ଚଳାଇବା ପାଇଁ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ବୁଦ୍ଧି ପ୍ରଦାନ କରେ ଏହି ପୁସ୍ତକ । ଏହା ଜୀବନରେ ଧର୍ମ, ଆସ୍ଥା ଏବଂ କାମର ମହତ୍ତ୍ୱ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇଥାଏ । ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଜୀବନରେ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ ହୁଏ, ଜଣେ ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ନହୋଇ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ ।
ସଂସ୍ମୃତି ଆଉ ନୈତିକତାକୁ ନେଇ ଆମେ ବସବାସ କରୁ । ସମାଜରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେଲେ ଏହି ଚାରୋଟି ଦିଗ ଧର୍ମ, ଆସ୍ଥା , କାମ ଏବଂ ମୋକ୍ଷ ନେଇ ଆମକୁ ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେବ । ଆମ ଜୀବରେ କେଉଁ କଥାକୁ ଆମେ କେତେ ଗ୍ରହଣ କରିବା ସେଇଟା ଆମର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କଥା କିନ୍ତୁ ଜୀବରେ ନୈତିକତା ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ । ସେଥିପାଇଁ ପୁରାତନ ମନ୍ଦିର ମାନଙ୍କରେ ଆମକୁ ନଗ୍ନ ମୂର୍ତ୍ତୀ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ । ଏହା ପବିତ୍ର ଏବଂ ଏହି ଚାରୋଟି କଥାକୁ ସୂଚାଇଥାଏ । ଆମେ ଆମ ଜୀବରେ ଶେଷରେ ମୁକ୍ତି ହିଁ ଚାହିଁଥାଉ । ତେବେ କାମନା ବାସନାକୁ ତ୍ୟାଗ କରିଲେ ହିଁ ଆମକୁ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ବୋଲି ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ।
ମନ୍ଦିରକୁ କାମନା ସହ ଏଥିପାଇଁ ଯୋଡା ଯାଇଛି କାରଣ ଏହା ମଧ୍ୟ ମନ୍ଦିର ଭଳି ପବିତ୍ର । କୁହନ୍ତି ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟକ ସ୍ଥାନରୁ କିଛି ନା କିଛି ଶିକ୍ଷ୍ୟା ଲାଭ କରିଥାଉ । ସେହି ଭଳି ମନ୍ଦିର ଆସୁଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କର ଯେତେ ବେଳେ ନଜର ଏହି କାରକର୍ଯ୍ୟା ଉପରେ ପଡିଥାଏ ଏଥିରୁ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଶିକ୍ଷା ଲାଭ କରିଥାଆନ୍ତି । ଯାହାପାଇଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁଦ୍ଧା ଆମ ଦେଶର ଅନେକ ମନ୍ଦିର ରହିଛି ଯେଉଁଠାରେ ଏହି ଭଳି ନଗ୍ନମୂର୍ତ୍ତି ସ୍ଥାପନା କରାଯାଇଛି । ତେବେ ଏହାକୁ ନଗ୍ନତା ରୂପରେ ନଦେଖି ବରଂ ପବିତ୍ରତା ରୂପରେ ଦେଖିବା ଆବଶ୍ୟକ । କାରଣ ଆମର କୌଣସି ଜିନିଷ ଉପରେ ଥିବା ନଜର ହିଁ ଆମକୁ ସଠିକ ଆଉ ଭୁଲର ପାର୍ଥକ୍ୟ ବୁଝାଇଥାଏ ।
